Joga to staroindyjska umiejętność zajmująca się powiązaniami pomiędzy oddechem, umysłem i ciałem. Korelacje te wykazują tę własność, że gdy działamy na jeden z składowych to oddziałujemy także na dwa pozostałe.
W obecnym świecie zachodnim joga jest znacznie używana głównie z powodu jej faktycznych korzyści dla zdrowia: kręgosłupa, układu nerwowego, gruczołów i organów wewnętrznych. Z powodu wykonywania ustalonych pozycji ciało się umacnia i rozciąga. Praktyka jogi przywraca stabilność mięśni, wzmacnia oddech i czyni go subtelnym, eliminuje zmęczenie i kojąco oddziałuje na emocje, co w efekcie relaksuje umysł. U źródła jogi indyjskiej znajduje się sąd, że podróż ku jedności zaczyna się od ciała i umysłu. Usprawniając ciało i umysł, wyostrza się postrzeganie oraz kontakt ze własnym wnętrzem. Wychodząc od różnych składowych możemy wyodrębnić trzy nurty w nauki jogi:
- model pierwszy – „od ciała” – w tym modelu zwracamy uwagę na dokładną pracę z pozycjami ciała, by oddziaływać końcowo charakterystycznym przykładem dla tego nurtu jest joga wg B.K.S. Iyengara;
- model drugi – „od umysłu” – w tym modelu nauki wykorzystujemy siłę umysłu, by oddziaływać stan oddechu i ciała (organizmu) – tu zawiera się np. podejście Sivanandy, Satyanandy etc.;
- model trzeci – „od oddechu” – tu wykorzystujemy odpowiednio pracę z procesem oddychania, by wpłynąć w ustalony sposób na ciało i na stan umysłu – i to jest nurt vinyasy (ashtanga vinyasa, vinyasa krama).
Joga wg. Iyengara – najpopularniejsza na zachodzie tradycji jogi indyjskiej, oparta w zasadzie na pozycjach ciała zwanych asanami a także na kontroli oddechu. Zajęcia obejmują w swoim zakresie naukę elementarnych pozycji a także wykorzystywanie pomocy do jogi. Praktyka jest prowadzona w wolniejszym tempie, kierujemy tu uwagę na dogłębne praktykowanie asan.
Astanga Vinyasa Joga – jest dynamiczną postacią jogi, skupiająca uwagę na vinyasach, innymi słowy na ruchu zharmonizowanym z oddechem. Zajęcia obejmują w swoim zakresie naukę zasadniczej serii dla ashtanga jogi: powitania słońca A i B, konsekwentnie wdrażając asany stojące i siedzące. Podczas ćwiczeń akcent kładzie się na swobodę ruchu między pozycjami oraz równomierny, energetyzujący oddech. Nauka odbywa się w energicznym tempie.
