Czy warto instalować niskotemperaturowe ogrzewanie podłogowe

Charakterystyczną cechą ogrzewania niskotemperaturowego jest niska temperatura wody w instalacji – nie przekracza ona 55°C, a najczęściej kształtuje się w przedziale 35-45°C, podczas gdy w przypadku tradycyjnego, grzejnikowego ogrzewania wysokotemperaturowego osiąga nawet 80°C.

Obniżenie temperatury czynnika grzejnego zdecydowanie wpływa na poprawę komfortu cieplnego oraz na wzrost jakości powietrza w pomieszczeniach. Ponadto ogrzewanie niskotemperaturowe może współdziałać z kolektorami słonecznymi czy pompami ciepła, co przynosi korzystne efekty ekonomiczne. Inną zaletą tego typu ogrzewania jest możliwość obniżenia temperatury w pomieszczeniu bez zmian w odczuciu komfortu cieplnego, co także przyczynia się do oszczędności energii (przyjmuje się, że niższa o 1şC temperatura to oszczędność rzędu 5% energii).

Ciepło – Niskotemperaturowe ogrzewanie płaszczyznowe
Do grupy najczęściej stosowanych typów ogrzewania niskotemperaturowego zalicza się:
– ogrzewania podłogowe,
– ogrzewania ścienne,
– ogrzewania sufitowe,
– płaszczyznowe ogrzewania powietrzne,
– ogrzewania konwekcyjne o obniżonej temperaturze,
– ogrzewania powietrzne.

W domach i mieszkaniach instalowane jest przede wszystkim ogrzewanie podłogowe (wodne i/lub elektryczne).

Cechy ogrzewania płaszczyznowego / podłogowego

Poza niższą temperaturą czynnika grzewczego oraz możliwością obniżenia temperatury w pomieszczeniu przy zachowaniu optymalnego komfortu cieplnego, do charakterystycznych cech ogrzewania płaszczyznowego należy sposób emisji ciepła: grzejnikami są nie pojedyncze urządzenia, lecz całe płaszczyzny – ściana, sufit, podłoga, a energia cieplna oddawana jest głównie przez promieniowanie. Konwekcja występuje w niewielkim stopniu, co ogranicza ruch powietrza i krążącego w nim kurzu. Niższa temperatura powietrza sprawia też, że zredukowane zostają straty ciepła przez przegrody.

ZALETY:
– wysoka trwałość;
– ekonomiczna eksploatacja;
– energooszczędność i ekologiczność;
– możliwość współpracy z ekologicznymi źródłami ciepła (np. pompami ciepła, kolektorami słonecznymi, instalacją geotermalną) oraz z kotłami kondensacyjnymi;
– brak typowych grzejników pozwala na swobodne zagospodarowanie powierzchni pomieszczenia;
– optymalny dla człowieka rozkład temperatur;
– równomierne oddawanie ciepła przez całą płaszczyznę grzejną – przy tym temperatura płaszczyzny grzejnej jest niezbyt wysoka (ok. 25°C), nie grozi więc poparzenie;
– zdolność do samoregulacji;
– zdecydowane ograniczenie oddawania ciepła poprzez konwekcję na rzecz promieniowania sprawia, że ten typ ogrzewania jest przyjazny dla alergików;
– ruch powietrza jest minimalny, dzięki czemu kurz nie unosi się i jest go mniej;
– brak zjawiska wysuszania powietrza oraz jego niekorzystnej jonizacji.

Ale – podobnie jak każde rozwiązanie – ogrzewanie płaszczyznowe oprócz zalet ma też pewne ograniczenia. Należą do nich przede wszystkim:
– wyższe w porównaniu z tradycyjnym ogrzewaniem grzejnikowym z kotłem węglowym koszty inwestycyjne (nawet o 40%);
– konieczność wcześniejszego zaplanowania aranżacji wnętrza: na tych obszarach podłogi, gdzie znajdują się rury, nie należy stawiać ciężkich mebli;
– jako samodzielny system grzewczy jest efektywne przede wszystkim w pomieszczeniach o wysokich parametrach izolacyjności cieplnej;
– cechuje duża bezwładność cieplna w przypadku wodnego ogrzewania płaszczyznowego.

Ogrzewanie podłogowe

To najlepiej znany, cieszący się rosnącą popularnością i coraz chętniej montowany typ ogrzewania płaszczyznowego. Temperatura płaszczyzny grzejnej jest stosunkowo niska (przeciętnie ok. 25°C), co sprawia, że użytkownik chodząc po niej odczuwa miłe ciepło. Jest to rozwiązanie szczególne korzystne dla dzieci, które lubią bawić się na podłodze, ponieważ chroni je przed ryzykiem zaziębienia. Jednocześnie wyższa temperatura przy podłodze a niższa na poziomie głowy zapewnia idealny komfort cieplny. Ogrzewanie podłogowe oferowane jest w wersji elektrycznej i wodnej.

Ogrzewanie podłogowe wodne

Podstawowym elementem systemu są rury grzewcze, którymi transportowany jest czynnik grzewczy. W zależności od producenta i konkretnego systemu, stosowane są rury wielowarstwowe, miedziane, z tworzyw sztucznych (usieciowiony polietylen, polibutylen, polipropylen), z barierą antydyfuzyjną lub bez. Ponadto w skład systemu wchodzą rozdzielacz, blok mieszający, elementy mocujące, izolacja termiczna oraz automatyka.

Cechą ogrzewania podłogowego wodnego jest m.in. możliwość sterowania nim. Odbywać się ono może przy pomocy np.:
– bezprzewodowego systemu regulacji – w tym przypadku dane z termostatów pokojowych przesyłane są drogą radiową do modułu sterującego przepływem wody w pętlach grzewczych;
– przewodowego systemu regulacji – dane z termostatów pokojowych przesyłane są do napędu sterującego pracą zaworów na rozdzielaczach za pomocą kabli;
– regulacji bezpośredniej – w tym przypadku zawory regulacyjne z głowicami termostatycznymi zamontowane są na zasilaniu lub powrocie pętli grzewczej.

Norma DIN EN 1264 wyróżnia trzy typy ogrzewania podłogowego, zależne od sposobu ułożenia rur. Typy A i C układane są na mokro – w obu przypadkach rury grzejne opasane są jastrychem, z tym że:
– w ogrzewaniu typu A jest to jastrych właściwy (rura leży na warstwie izolacji lub ok. 5 mm nad nią – przekrój podłogi wygląda następująco: podłoże, warstwa izolacji termicznej, folia aluminiowa lub polietylenowa, rury zalane jastrychem);
– w ogrzewaniu typu C rury zatopione są w jastrychu wyrównawczym (przekrój przez podłogę wygląda następująco: podłoże, izolacja, folia, rury zatopione w jastrychu wyrównawczym, folia, jastrych właściwy).

Ogrzewanie podłogowe typu B układane jest na sucho – rury znajdują się w warstwie izolacji, która od jastrychu właściwego oddzielona jest folią (schemat podłogi: podłoże, izolacja, w której osadzone są rury, folia, jastrych właściwy).

Zadaniem izolacji termicznej, której grubość wynosi od ok. 5 cm do ok. 10 cm (w zależności od tego, czy poniżej znajduje się pomieszczenie ogrzewane czy nie) jest zabezpieczenie przed stratami ciepła poprzez strop. Straty ciepła przez ściany boczne ogranicza izolacja brzegowa, pełniąca jednocześnie funkcję dylatacji pomiędzy posadzką i ścianą. Jako termoizolację można zastosować albo płytę polistyrenu pokrytą cienką warstwą folii aluminiowej lub polietylenowej (z wtopioną siatką wzmacniającą, która ułatwia montaż wężownic), albo bez tej warstwy. W tym drugim wypadku na izolację trzeba położyć folię – ma ona chronić płytę przed zamoczeniem przy wylewaniu betonu i zapobiegać powstawaniu mostków termicznych. Jeśli izolacja tej warstwy nie posiada, folię należy położyć.

Do mocowania rur przeznaczone są specjalne elementy, zaś przewody grzejne układać można w postaci:
– wężownicy pętlowej (charakteryzuje się większymi odległościami pomiędzy przewodami);
– wężownicy meandrowej (charakteryzuje się gęstszym ułożeniem).
Ważne! – pętle należy wykonać z jednego odcinka rury!!
Rury zalewane są jastrychem (gr. ok. 5-7 cm), na którym następnie układana jest właściwa posadzka. Teoretycznie może być ona wykonana z dowolnego materiału, jednak optymalne są produkty dobrze przewodzące ciepło. Warto pamiętać, że nasz wybór nie ogranicza się wyłącznie do płytek ceramicznych czy kamiennych. Na ogrzewanie podłogowe można kłaść też np. panele laminowane, drewniane, deski, wykładzinę dywanową (przeznaczoną przez producenta do tego typu zastosowań).

Ogrzewanie podłogowe elektryczne

Elementem grzejnym są w tym przypadku kable zasilane jedno- lub dwustronnie, maty lub folie grzejne. Niezwykle istotną składową systemu jest automatyka, czyli różne termostaty i sterowniki. Elektroniczne regulatory temperatury współpracują z dwoma typami czujników: powietrznym i podłogowym – jednocześnie lub z każdym z nich niezależnie. Regulatory mogą być wyposażone w dodatkowe funkcje, np. korekcji temperatury E.S.C.I., „otwartego okna”, czyli przewietrzania pomieszczeń bez wzrostu temperatury podłogi, prognozowania (osiągnięcie wymaganej temperatury o określonej godzinie), mogą posiadać możliwość zaprogramowania kilkuset nastaw na tydzień (np. devireg™ 550/540). Niektóre z nich mogą też współpracować z komputerem. Elektryczne ogrzewanie podłogowe wyróżnia niski koszt inwestycyjny. Wbrew pozorom, także eksploatacja nie musi być droga – dzięki m.in. elektronicznemu sterowaniu oraz możliwości programowania temperatury, a także korzystania z tańszej taryfy. Ponadto nie ma potrzeby wydzielania miejsca na kotłownię…

Szczegółowe informacje na ten temat można znaleźć na:

http://chemiabudowlana.info/tmies_ogrzewanie,art,1176,niskotemperaturowe_ogrzewanie_plaszczyznowe