Paralotniarstwo często określane jest jako niezwykłe marzenie o lataniu w przestworzach, szybowanie niczym ptak ponad ziemią. Kurs paralotniowy nie jest już obecnie czymś niezwykłym. Zanim wzbijesz się w przestworza, musisz zaliczyć profesjonalne szkolenie, bez którego własne próby mogą skończyć się niedobrze. Priorytetową sprawą jest bezpieczny trening, zatem sama nauka latania nie wystarczy. Wymagany jest też trzeźwy umysł. Musisz dokładnie przeanalizować, co oferuje ci szkoła paraglidingu, albowiem promocyjna cena niekoniecznie może iść w parze z profesjonalizmem i charakteryzować się właściwym podejściem do tematu. Jeśli zdecydujesz się na latanie paralotnią szkolenie należy przejść koniecznie. Dowiedz się w pierwszej kolejności, czy szkoła, w której masz zamiar zacząć loty na paralotni, ma odpowiedni dyplom. Niech cię nie zwiodą wypowiedzi uczestników na stronie www, bądź zapewnienia instruktora, że jesteś w dobrych rękach. Gdy już wszystkie warunki są spełnione, możesz zacząć podstawowe kroki ze swoją paralotnią.
Czym tak naprawdę jest paralotniarstwo? Paralotniarstwo lub paragliding to sport lotniczy, ale także sposób rekreacji rozpowszechniony wśród osób żądnych wrażeń. Ta dyscyplina sportowa jest niezwykle lubiana w Europie i Ameryce Północnej. Często powszechnym błędem jest mylenie paralotniarstwa z lotniarstwem, a różnica jest znacząca i można ją dostrzec w dużej mierze w budowie obu jednostek latających. Paralotnie nie posiadają przecież elementów sztywnych. Aby dokładnie przekonać się, co to jest latanie paralotnią można również zaczerpnąć trochę wiedzy historycznej. Niektórzy, przyglądając się paralotniarstwu, odnosimy wrażenie, iż jest to sport raczej młody, to powstało ono już w latach siedemdziesiątych we Francji. Pierwsi zwolennicy tej dyscypliny sportowej w Polsce rozpoczęli działalność zaś około roku 1987. W dalszym ciągu we Francji cieszy się ona wielkim powodzeniem.
Mity i fakty.
Pomimo tego, że latanie kojarzy się znaczącej liczbie osób z trudnym, wymagającym specjalnych predyspozycji i umiejętności zadaniem, można powiedzieć, że paralotniarstwo jest dyscypliną zrzeszającą w znacznej mierze osoby bez doświadczenia. Naturalnie, tak jak w wielu sportach, tak i tutaj mamy do czynienia także z grupą wyczynowców, którzy na bieżąco uczestniczą w zawodach nie tylko w naszym kraju, lecz także na różnych kontynentach. W Polsce odbywają się Paralotniowe Mistrzostwa Polski oraz wiele konkursów regionalnych. Według Rankigu Pilotów Paralotniowych wyłania się przedstawicieli Paralotniowej Kadry Narodowej. Niezwykle ważną imprezą dla podniebnych śmiałków są naturalnie Puchar Świata i Mistrzostwa Świata, gdzie uczestniczą czołowi przedstawiciele z całego globu.
Jak oni latają?
Ważnym elementem w szybowaniu paralotnią jest wykorzystywanie strumienia powietrza opływającego jej aerodynamiczne skrzydło. Wszędzie tam, gdzie istnieją warunki do korzystania ze strumienia powietrza – latanie na paralotni jest możliwe. Istnieje kilka modeli latania: zlot, loty żaglowe, loty termiczne oraz przeloty. Zlot to najprostsza technika. Polega ona na starcie ze zbocza wzniesienia o odpowiednim kącie nachylenia, szybowaniu i lądowaniu na niżej położonym lądowisku. Loty żaglowe wykonuje się ze zbocza, w stosunku do którego wiatr wieje w kierunku prostopadłym. W tym typie lotu lądowanie odbywa się niedaleko miejsca startu, dzięki czemu szybko można przystąpić do ponownego startu. Loty termiczne przeznaczone są dla doświadczonych lotników, którzy szybując potrafią wykorzystać tzw. kominy termiczne. Przeloty – to najtrudniejsze zadanie dla lotnika, który wykorzystując właśnie prądy termiczne powietrza jest w stanie pokonać znaczne dystansy. Powodzenie takiego lotu zależy od dobrych warunków pogodowychoraz pory dnia – ponieważ prądy termiczne nie występują w nocy. Jeden ze śmiałków pokonał w ten sposób w przeciągu 10 godzin trasę 512 km.
Miękkie lądowanie!
Paralotnia uznawana jest przez wiele osób za sport strasznie urazowy. Czy naprawdę jest to odpowiednia ocena? W powietrzu jesteśmy narażeni na zmieniające się warunki atmosferyczne. Paralotniarz nie dysponuje tak doskonałym sprzętem, jaki mamy do dyspozycji na pokładzie liniowego airbusa, toteż zdany jest jedynie na własne doświadczenie. Musi mocno skupiać się na locie i obserwować ukształtowanie terenu oraz atmosferę. Idealny stan wyposażenia to podstawowy warunek do startu. Nie przeceniać własnych umiejętności – to ważna zasada znana dokładnie z innych dziedzin życia. Dużej liczby wypadków można uniknąć, gdyby lotnicy nie decydowali się na lot w trudnych, zmiennych warunkach. Tak więc silna aktywność termiczna strumieni powietrza albo wiatr mogą doprowadzić do utraty kontroli nad paralotnią. Następne niebezpieczeństwa niosą ze sobą gęste chmury, zbierające się u wierzchołka dużych kominów termicznych. Ciąg powietrza może przyczynić się, więc do niezwykle niebezpiecznej sytuacji, w której pilot skazany jest na brak widoczności i silne wiatry. Niebezpiecznym czynnikiem jest także lądowanie w trudnym, ze względu na infrastrukturę, lądowisku. Często na drodze paralotni mogą pojawić się wysokie bloki, bujna roślinność, kominy czy słupy energetyczne.
Reasumując – paralotnie to piękna pasja. Mało kto ma odwagę i predyspozycje, aby uprawiać tę dyscyplinę. Pozostaje więc tylko pozazdrościć szczęściarzom i życzyć im „wysokich lotów”!