Depresja to zaburzenie objawiające się przede wszystkim problemami w zakresie rytmu dobowego (bezsenność lub nadmierna senność), apetytu oraz nastroju (smutek, apatia, lęk). Osoby przeżywające epizody depresyjne przestają dostrzegać sens swojego życia, tracą motywację do wykonywania nawet prostych, codziennych czynności. Ich sposób myślenia koncentruje się na przeżywanym smutku, beznadziejności, nieokreślonym lęku. Przestają doceniać siebie, miewają problemy z koncentracją, pamięcią, silnie doświadczają utraty bliskości z innymi, osamotnienia.
Często nie rozpoznajemy zmiany w swoim stanie emocjonalnym. Osoby cierpiące na to zaburzenie mogą nie zauważać procesu przejścia z względnie dobrego funkcjonowania do myślenia i przeżywania depresyjnego. W takiej sytuacji wsparcie oraz mobilizacja do podjęcia określonych działań przez najbliższych są nieocenione. Jakie formy pomocy są wskazane dla osób cierpiących na depresję?
Badania i literatura dopuszczają zarówno pomoc psychologiczną (psychoterapię: grupową i indywidualną) jak i leczenie farmakologiczne. Wielu specjalistów łączy te oddziaływania. W zależności od stanu osób zgłaszających się do psychologów czy lekarzy, wskazuje się najbardziej odpowiednią formę terapii.
Pomagając osobie w kryzysie warto zadbać by mogła rozważyć zarówno leczenie farmakologiczne jak i psychoterapię. Liczne badania dowodzą, że zarówno psychoterapia grupowa, jak i indywidualna pozwalają na uchronienie się przed nawrotami choroby. Ponad to pacjent zyskuje większą świadomość zarówno przyczyn jak i mechanizmów odpowiedzialnych za jego cierpienie. Wykluczając ciężkie depresje, podjęcie psychoterapii pozwala, nawet bez pomocy farmakoterapii, na poprawę samopoczucia i funkcjonowania społecznego. Wiele osób zniechęca się do niej z tego powodu, że nie jest to pomoc krótkotrwała a także wymagająca własnej aktywności. Naszą rolą w przypadku pomocy osobie cierpiącej na depresję jest zachęcanie do wytrwania w relacji terapeutycznej, nawet mimo początkowego braku motywacji do leczenia. Jeśli bowiem terapia skupi się wyłącznie na przyjmowaniu leków, o wiele trudniej osobie depresyjnej będzie zrozumieć przyczyny swojego stanu, a co za tym idzie, uniknąć nawrotów złego nastroju i innych objawów.
Leki przeciwdepresyjne działają na tzw. „przewodnictwo między-synaptyczne”. Sprawiają, że nasz poziom serotoniny podnosi się i stabilizuje, co ma udokumentowany wpływ na nastrój. Stosowane obecnie w psychiatrii leki nie uzależniają, a także są bezpieczne dla organizmu. Dobrze dobrane leczenie może okazać się bardzo pomocne, szczególnie w pierwszej fazie wychodzenia z depresji.
